Hoe het begon
Tijdens mijn studie Nederlands werkte ik als manusje-van-alles voor een tekstschrijversbureau. Van het een kwam het ander en voor ik het wist begon ik als freelancer met het schrijven van artikelen. Meer dan 30 jaar schreef ik voor kranten en bladen als Het Parool, NRC Handelsblad, Elsevier, Residence en Happinez. Maar in mijn carrière zit een belangrijke onderbreking die bepalend is geweest voor hoe het verder ging. Op mijn 34ste kreeg ik de diagnose ME of Chronisch Vermoeidheidssyndroom. Ik heb geluk gehad en ben hersteld. Achteraf weet ik dat ook schrijven daarbij een belangrijke rol heeft gespeeld. Het heeft mij gestimuleerd meer te weten te komen over hoe schrijven je leven kan redden.
In eerste instantie leidde mijn ziekte tot het schrijven van Bange Helden (2005). Een persoonlijke geschiedenis over langdurig ziek zijn, de invloed die het op je leven heeft en de steun die het geeft om je verhaal met anderen te delen. Na mijn herstel ben ik weer begonnen als freelancer en schreef ik samen met Lisette Schuitemaker Het Oudste Dochter Effect (2015 en in 2016 vertaald The Eldest Daughter Effect). Een boek over de frappante overeenkomsten tussen vrouwen die uit een gezin komen waarin zij de oudste zijn.
De ontdekking: Proprioceptive Writing
Tijdens een vliegreis las ik het boek Writing the Mind Alive van professor Linda Trichter Metcalf in één adem uit. Ik wist meteen dat ik meer wilde weten over de door haar ontwikkelde schrijfmethode Proprioceptive Writing.
Een paar maanden later wandelde ik door een besneeuwd Manhattan naar de loft waar ik samen met twintig anderen een week lang zou gaan schrijven. Ik weet nog hoe ik na het lezen van Linda’s boek in de veronderstelling verkeerde dat ik het helemaal begreep. Ik stond te popelen om te beginnen. Gaandeweg die week ontdekte ik vooral wat ik allemaal niet wist. Ik bleek behoorlijk koppig in het vasthouden aan mijn eigen verhaal. En ik was ook bang. Wat zou er gebeuren als ik al mijn gedachten en gevoelens opschreef en ze dan ook nog voorlas?
Maar onder de bezielende leiding van Linda veranderde mijn angst al snel in fascinatie. Ik begon langzaam meer te begrijpen over mijn eigen bewustzijn. Over hoe ik door een aangeboren vorm van innerlijk horen iedere gedachte die ik heb moeiteloos kan ontvangen en opschrijven. Gaandeweg leerde ik hoe de verhalen waarmee wij leven vaak een vertekend beeld geven van wie we in werkelijkheid zijn. Ik ervaarde hoe ik op een nieuwe manier kon kijken naar hoe het is om Wies te zijn. Ik zag andere pw-schrijvers die verschrikkelijke dingen hadden meegemaakt zichzelf terugvinden door zich simpelweg 3 regels eigen te maken.
PW bleek zo’n bevrijdende manier van schrijven. Het is een magische formule. Ieder probleem, iedere vraag die zich in je leven voordoet, kun je ermee onderzoeken. Want uiteindelijk is het leven, naast waardevol en mooi, ook zwaar en ingewikkeld.
Eenmaal terug in Nederland wilde ik absoluut Proprioceptive Writing naar Nederland halen. Nu, zoveel jaren later, ben ik trots op mijn samenwerking met een groep geweldige Amerikaanse PW teachers: Linda Trichter Metcalf, Anne Bright, Ann Mullen en Kim Chandler. Zij stimuleren mij voortdurend om Harttaal verder uit te breiden. Naast het geven van mijn Harttaal workshops, heb ik een Nederlandse Harttaal Instructeur opleiding opgezet en verspreid ik Harttaal/PW ook in andere Europese landen.”
Wies Enthoven is een gecertificeerd PW docent
Zij volgde de opleiding tot docent Proprioceptive Writing bij Professor Linda Trichter Metcalf in Amerika en is verbonden aan de PW faculteit in Californië.
Wies is afgestudeerd aan de Universiteit van Amsterdam als psycholinguïst. Als docent Nederlands gaf zij les aan zowel volwassenen als scholieren. Artikelen van haar hand zijn met enige regelmaat te lezen in het blad Happinez.
